De provincie Groningen heeft de Regionale Veenweidestrategie ( PDF-bestand, 5 MB) (RVS) vastgesteld. Deze is nodig om tot oplossingen te komen voor de daling van het maaiveld en de veenoxidatie in de veenweidegebieden. Bij veenoxidatie komt het veen in aanraking met zuurstof en verdampt het, waardoor de bodem 1 à 2 centimeter per jaar kan dalen. Het huidige gebruik van deze veenweidegebieden, bijvoorbeeld voor landbouw, kan daardoor in de toekomst in het gedrang kan komen. Ook komt er CO₂ vrij wanneer veen oxideert. De provincies hebben van het Rijk de taak gekregen de veenoxidatie te verminderen, als onderdeel van het Klimaatakkoord.

Gezamenlijk proces

In het Klimaatakkoord van 2019 staan doelstellingen om de CO₂-uitstoot voor het Nederlandse veenweidegebied te verminderen. De opgave voor Groningen is 0,05 tot 0,08 megaton (Mton) CO₂, voor 2030. Om dit mogelijk te maken hebben de veenweideprovincies van het Rijk de opdracht gekregen tot een Regionale Veenweidestrategie te komen. Dit doet de provincie samen met de waterschappen Hunze en Aa’s en Noorderzijlvest, omdat de daling van het maaiveld ook gevolgen heeft voor de waterhuishouding. In het proces wordt verder met landbouworganisaties, natuur- en milieupartijen en de gemeenten afgestemd. Wanneer de gesprekken in de gebieden starten, worden onder anderen ook agrariërs, andere grondgebruikers en omwonenden betrokken. Er is een aantal kansrijke gebieden, waar we versneld gaan beginnen.

Gebiedsplan

De veenweideaanpak is onderdeel van het Nationaal Programma Landelijk Gebied van de Rijksoverheid. De provincie neemt de aanpak mee in het gebiedsplan voor Groningen dat in juli 2023 gereed moet zijn. In het gebiedsplan komen de klimaat-, water- en stikstofopgave samen. De komende tijd gaat de provincie op basis van de RVS in de gebieden oriënterende gesprekken voeren om te bekijken hoeveel CO₂-reductie haalbaar is.

Gevolgen verdroging

Nederland is rijk aan veenweidegebieden. De verdroging en oxidatie van de veenweiden leidt op diverse plekken in ons land tot problemen, zoals scheuren in funderingen, schade aan infrastructuur en vernatting van landbouwgronden. Een aan de daling van het maaiveld aangepast (grond)waterpeil is geen duurzame oplossing, want dit werkt nieuwe daling in de hand. Dit betekent dat waar het maaiveld daalt, deze uiteindelijk natter zal worden. Op termijn kan dit gevolgen hebben voor het landgebruik.